Ψηλότερο επιτόκιο για τις καθυστερημένες δόσεις, όχι για το υπόλοιπο του δανείου

• 

Details

Category: ΑΡΘΡΑ

Published on Wednesday, 09 January 2013 07:25

Written by Administrator

Hits: 5609

Όταν ένα δάνειο δεν εξυπηρετείται σημαίνει ότι δεν καταβάλλονται δόσεις, οι τόκοι όμως τρέχουν, με αυξημένο μάλιστα ποσοστό για τις δόσεις που δεν έχουν καταβληθεί.  Στη συνέχεια όμως, και αφού οι προσπάθειες για εξωδικαστικό διακανονισμό εξαντλούνται, το δάνειο οδηγείται στο δικαστήριο όπου καθίσταται ως απαιτητό και ο τόκος είναι πλέον αυξημένος για ολόκληρο το υπόλοιπο του δανείου.  Το δικαστήριο καθορίζει το ψηλότερο ποσοστό τόκου με βάση την εισήγηση του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος που έχει χορηγήσει το δάνειο.  Δηλαδή, αν ένα στεγαστικό με υπόλοιπο €200,000 και με τόκο 6%, έχει δεκαπέντε απλέρωτες δόσεις ύψους €20,000, και το δικαστήριο το κρίνει απαιτητό, τότε ολόκληρο το ποσό του δανείου χρεώνεται με ψηλότερο επιτόκιο.  Το ψηλότερο επιτόκιο καθορίζεται με βάση τη φύση του δανείου και μπορεί να ξεπεράσει το 12%, ανάλογα με τη φύση του δανείου.

Η πρακτική αυτή είναι άδικη διότι επιβαρύνει τον δανειολήπτη δυσανάλογα με το ποσό που οφείλει.  Το αυξημένο επιτόκιο δικαιολογείται για το μέρος του δανείου που είναι καθυστερημένο, επειδή το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα στερείται προγραμματισμένων ταμειακών εισροών, οι οποίες ενδεχομένως να χρησιμοποιούνταν για κάποιες ανάγκες του.  Ως εκ τούτου, το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα αναγκάζεται να καλύψει τις ανάγκες του με άλλους τρόπους που κοστίζουν περισσότερο.  Το ψηλότερο επιτόκιο όμως δεν δικαιολογείται για το υπόλοιπο του δανείου (που δε είναι καθυστερημένο) αφού αυτό δεν επηρεάζει τον προγραμματισμό των ταμειακών εισροών του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος.  Το ψηλότερο επιτόκιο σε ολόκληρο το υπόλοιπο του δανείου λειτουργεί μάλλον εκβιαστικά επί του δανειολήπτη, ο οποίος, πολλές φορές, αναγκάζεται να ενεργήσει μη ορθολογιστικά, είτε ξεπουλώντας περιουσία για να ξοφλήσει το δάνειο του, είτε αδιαφορώντας εντελώς για αυτό.  Η άδικη αυτή πρακτική δημιουργεί επίσης και κοινωνικά προβλήματα ανάμεσα σε οικογένειες και στραγγαλίζει την οικονομική δραστηριότητα.

Για να αρθεί η πιο πάνω αδικία, χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση.Ανεξάρτητα από το αν το δάνειο είναι απαιτητό ή όχι, το ψηλότερο επιτόκιο θα πρέπει να αφορά τις δόσεις του δανείου που δεν έχουν καταβληθεί και όχι ολόκληρο το ποσό.  Κατά κάποιο τρόπο, οι καθυστερημένες δόσεις αποτελούν ένα καινούριο δάνειο το οποίο κοστίζει περισσότερο. Η ρύθμιση αυτή θα είναι προς όφελος τόσο των δανειοληπτών όσο και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.  Με τη ρύθμιση αυτή, το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα θα έχει το κίνητρο να διεκδικεί το λαβείν του νωρίτερα παρά αργότερα, μέσω της δικαστικής οδού, και δεν θα προσφέρει παράταση χρόνου στον δανειολήπτη αν δεν το δικαιολογούν οι περιστάσεις.  Ως αποτέλεσμα, ο δανειολήπτης, γνωρίζοντας ότι θα αντιμετωπίσει δικαστικά μέτρα, θα καταβάλει μεγαλύτερες προσπάθειες για να εξοφλήσει το δάνειο του.   Ουσιαστικά, η προτεινόμενη ρύθμιση θα συμβάλει σε ένα πιο απλό και αποτελεσματικό πλαίσιο δανειοδότησης, ενώ ταυτόχρονα θα μειώσει σημαντικά και τα προβληματικά δάνεια.

Μάριος Μαυρίδης

Βουλευτής Κερύνειας